دژار پتگر، فرزند آقای پتگر در گفتگو با بی بی سی فارسی گفت که در سال های اخیر پدرش به دلیل سرخوردگی از فضای عمومی هنری در ایران، کم‌کار شده بود.

نیما پتگر طراحی را نزد پدرش علی اصغر پتگر آموخت. هنوز نوجوان بود که در کلاس های آزاد هنری به تدریس طراحی پرداخت.

در ۱۳۴۷ به ایتالیا رفت و یک سال بعد در آکادمی هنرهای زیبای رم در رشته مجسمه‌سازی مشغول تحصیل شد و از استادش امیلیو کرکو علاوه بر مجسمه سازی، فن طراحی با مرکب را آموخت.

نیما پتگر در سال ۱۳۵۲ از آکادمی هنرهای زیبای رم فارغ التحصیل شد.

در سال های ۵۴-۵۳ دوره طراحی فیگور و در سال های ۵۵-۵۴ دوره نقاشی را گذراند و در سال ۱۳۵۵ به ایران بازگشت.

او در تمام این سال ها در آتلیه هنری خود به خلق آثار و تدریس اشتغال داشته است.

پنج اثر نقاشی از نیما پتگر در موزه هنرهای معاصر تهران، یک اثر در موزه هنرهای معاصر آبادان و یک سردیس گچی از آثار او در آکادمی هنرهای زیبای رم قرار دارد.

عموی او، جعفر پتگر، نیز از نقاشان معروف دوره خود بود.
از راست: مانی، علی اصغر و نیما پتگر. سال ۱۳۵۵پس از بازگشت نیما از ایتالیا پس از هشت سال. عکس از فیسبوک نیما پتگر

علی اصغر پتگر، پدرش در کنار نقاشی روابطی نزدیک با اهل ادب ایران داشت و در خیابان منوچهری تهران کارگاهی افتتاح کرد که محل دیدار بسیاری از شاعران و نویسندگان، از جمله شهریار، نیما، صادق هدایت و بزرگ علوی شد.

رفت و آمد با چهره های برجسته ادبیات در زندگی نیما پتگر و برادرانش نیز تاثیرگذار بوده و او نیز از نقاشانی است که رابطه ای نزدیک با اهل ادبیات داشت.

نامی پتگر، برادر بزرگ‌تر (متولد ۱۳۲۴) او نیز نقاش بود که در سال ۱۳۸۷ درگذشت.

مانی پتگر، برادر کوچک‌تر او در زمینه سینما و عکاسی فعالیت دارد.