ایمانی دانیل موزلی، موسیقی‌شناس، موسیقی‌هایی را که در مراسم تعزیه ملکه‌های انگلیس از الیزابت اول (اولین کسی که مراسم تشییع جنازه آنگلیکن برگزار کرد) تا مری دوم (پرسل)، آن، کارولین (سرود اصلی هندل) و ویکتوریا مورد بررسی قرار داده است.

موسیقی نقش بسیار زیادی در مراسم سلطنتی بریتانیا، به ویژه مراسم تشییع جنازه، مانند مراسم ملکه الیزابت دوم در ۱۹ سپتامبر، که هم به عنوان مراسم دولتی و هم به عنوان مراسم مذهبی عمل می کند، ایفا می کند. از آنجایی که پادشاه بریتانیا رئیس کلیسای انگلستان نیز هست، صداهای این رویدادها اغلب با سنت موسیقی آنگلیکن گره خورده است که از کلیسای اصلاحات پسا انگلیسی سرچشمه می گیرد.

از سال ۱۶۰۳، بسیاری از قالب مراسم تشییع جنازه سلطنتی ثابت مانده است، در حالی که برخی از جنبه ها تغییر می کند تا زمان و پادشاه را منعکس کند. نتیجه ترکیبی خیره کننده از آثار متنوع است که هم داستان سلطنت بریتانیا و هم موسیقی بریتانیا را روایت می کند.

مناسکی که در خدمات کلیسای انگلستان انجام می شود، از دستور دفن مردگان از کتاب دعای مشترک گرفته شده است. اولین بار در سال ۱۵۴۹ منتشر شد، خدمات و روش های عبادت روزانه را در کلیساهای آنگلیکن ارائه کرد. بخش‌های موسیقایی مراسم عبادت متنی را ارائه می‌کرد که توسط آهنگسازان برای مراسم خاکسپاری – سلطنتی و غیره – تنظیم شده است.

این متون احکام تشییع جنازه نامیده می شوند که مجموعاً مراسم تدفین نامیده می شوند و به سه بخش تقسیم می شوند: جملات آغازین که هنگام ملاقات کشیش ها با جسد در کلیسا خوانده می شود. جملات کنار قبر، برای زمانی که جسد دفن یا دفن می شود. و آخرین جمله که پس از پرتاب خاک توسط کشیش بر روی بدن خوانده می شود.

در طول تشییع جنازه، جملات با مزامیر، که خوانده یا خوانده می‌شوند، و سرودها (آثار کرال همراه با سازها، یکی دیگر از عناصر موسیقی عبادت کتاب دعای مشترک) از هم جدا می‌شوند. علاوه بر این، مراسم تشییع جنازه سلطنتی شامل دسته‌هایی در فضای باز، از جمله سازهای بادی، برنجی و کوبه‌ای در قرن هفدهم و در قرن بیستم، گروه‌های موسیقی امپراتوری بود.

در وب‌سایت نیویورک تایمز مروری بر لحظات مهمی در تاریخ چنین موسیقی هایی، از الیزابت اول تا پرنسس دایانا مورد بررسی قرار گرفته است.