به گزارش خبرنگار پایگاه خبری، نشست «تجرید در هنر» با سخنرانی ناصر سیفی، نقاش، مدرس و منتقد هنری، دوم اسفندماه در سالن امیرحسین فردی پیرامون مباحثی درباره تجرید در هنر برگزار شد.

در این نشست كه هنرمندانی همچون كامیار صادقی، محمود عبدالحسینی، علی پتگر و … حضور داشتند، ناصر سیفی درباره تجرید یا انتزاع در هنر گفت: با مدرنیته و ورود سبك های جدید زمینه برای بروز و ظهور علایق متنوع فراهم شد و به گفته پیكاسو، مدرنیته اجازه ورود به همه را می دهد؛ كه این هم خوب است و هم بد. خوب است چرا كه همه افراد می توانند در فضای هنری وارد شوند و بد است زیرا تشخیص سره از ناسره دشوار می شود.

سیفی ادامه داد: این همان مسئله ای است كه اكنون مبتلابه بسیاری از سبك های هنری شده و اساتید و دانشجویان و هنرمندان ما نیز به آن دچار شده اند و گاهی تصور می شود از هر كاری كه سر درنیاوریم هم هنر محسوب می گردد و می شود آن را پذیرفت؛ چرا كه چهارچوب مشخصی برای تجزیه و تحلیل وجود ندارد و در نتیجه یك افسارگسیختگی بی حد و حصر پدید آمده است.

این عضو مركز هنرهای تجسمی حوزه هنری اظهار كرد: این در حالی است كه اصل استخراج مفهوم تجرید و انتزاع در هنر، از فلسفه و مباحث نظری می آید. انتزاع به معنی برش زدن، از یك زاویه خاص نگاه كردن و معنای جدید طلب كردن است و هنرمند هنگامی می تواند راهش را جدا كند كه سایر راه های موجود را بشناسد و برنامه داشته باشد نه این كه خودش را جدا كند و از ناكجاآباد سر دربیاورد.

وی با بیان این كه هنر معاصر در جهان امروز آكنده از آثاری است كه ریشه و هدف ندارند، توضیح داد: هنرمندانی كه آثار كهن را شناخته، نسبت به عقبه شان بی عنایت نبوده و سپس به سمت تجرید رفته اند، توانسته اند در كارشان موفق باشند. كار انتزاعی در هنر مستلزم این است كه ابتدا نسبت به آنچه موجود است شناخت ایجاد شود سپس فرد بخواهد از مسیر دیگری حركت كرده و به نتیجه بهتری برسد.

این مدرس هنر با تاكید بر این كه تجرید از شناخت بر می آید، گفت: هنرمندی كه بخواهد مسیرش را مجرد كند، حتما باید به این موضوع اشراف داشته باشد در غیر این صورت اگر بخواهد ادای متفاوت بودن را دربیاورد، كارش لو می رود، مورد پسند واقع نمی شود و ماندگاری ندارد.

ناصر سیفی به هنر نگارگری ایران اشاره كرد و توضیح داد: در وهله اول اگر بخواهیم بگوییم نگارگری هنری انتزاعی یا تجریدی است شاید سخت باشد كه در این باره نظر بدهیم اما با كمی دقت می بینیم كه فیگورها، لباس ها، مناظر و انسان ها هم طبیعی هستند و هم طبیعی نیستند. ما هم این اتفاقات را می پذیریم و هم عین واقعیت نیستند. درواقع نگارگری ادامه كارهایی است كه در غارها به صورت غریزی انجام می شده با این تفاوت كه بر دانش نیز مبتنی است، درواقع ویژگی مهم نگارگری كهن ما این است كه نگاه تجریدی در آن به چشم می خورد اما افراط و تفریط نشده است.

این هنرمند با تاكید بر این كه هنوز از نگارگری كهن رمزگشایی نشده است، بیان داشت: مكتب های مختلفی وجود داشته اند اما همه آن ها ماندگار نشدند و تنها آنچه به دل بنشیند به جا می ماند.